மே ஐ ஹெல்ப் யூ கேட்ட விதி

விதி வலியதுன்னு பெரியவங்க சும்மாவா சொன்னாங்க. அது அன்னிக்கு என்னை பாத்து சிரிச்சுக்னு இருந்தது.

இடம் மும்பை டொமஸ்டிக் ஏர்போர்ட். லோக்கல் ஃபிளைட்டு கிங் பிஷர்ல ஏறி இறங்கியாச்சு. அடுத்து விர்ஜின் அட்லாண்டிக்கை இன்டர்நேஷனல் ஏர்போர்ட்டு போயி புடிக்கணும்.

மும்பையில இந்த இரண்டு ஏர்போர்ட்டு கொஞ்சம் தூரம். ஏர்போர்ட்லயே அதுக்கான வண்டிங்க இருக்கும் அப்படின்னு சொன்னாங்க.

நானும் சரின்னு ஏர்போர்ட்டை விட்டு வெளிய வர்றேன். வெள்ளையும் சள்ளையுமா சட்டை ஃபேண்ட போட்டுக்குட்டு ஒருத்தன். நானும் ஏர்போர்ட் அத்தாரிட்டின்ன நினைச்சிட்டேன்.

"வேர் யூ ஹாவ் டு கோ சார். "

"இன்டர்நேஷனல் ஏர்போர்ட்" அன்னிக்கு சனி என் நாக்குல உட்காரல. டான்ஸே ஆடிக்கிட்டு இருந்தான்.

"மே ஐ ஹெல்ப் யூ. சார்.. "

நோன்னு சொல்லியிருக்க வேண்டியதுதான.. "யூ ஆர்.." இழுத்தேன்...

"ஏர்போர்ட் டிரான்ஸ்போர்ட் சர்வீஸ்.. "

என்னோட பேக்கேஜை வாங்கினான் அவன். ஒரு தள்ளு வண்டியில் வைத்து தள்ளி வெளியே வேகமாக வந்து.. கையில் எடுத்துக்கொண்டு வேகமாக நடந்தான்.. துரத்திக்கொண்டே நான்..

"வேர் யூ ஆர் டேகிங் மை பேக்கேஜ்.. "

ஏர்போர்ட்டுக்கு வெளியே.. "வெயிட் சார்.. அவர் வெஹிக்கிள் வில் கம் ஹியர்.. "

முப்பது செகண்டில் ஒரு ஓட்டை கருப்பு டாக்சி வந்து சற்று தூரம் தள்ளி நின்றது..

"வெயிட்.. வெயிட்.." எனது கத்தலை பொருட் படுத்தாது பேக்கேஜிகளை எடுத்துக் கொண்டு ஓடினான் அவன்.

காரின் டிக்கியில் வைத்து சாத்தினான்.

தொடர்ந்து சென்று பிடித்தேன்..

காரில் இருந்தவனும் இறங்கினான். "டிரான்ஸ்போர்ட சர்வீஸ் சார்." அவன் ஒரு பிரிண்டட் அட்டையை எடுத்தான்.

"சீ திஸ் சார். ஆர்டினரி சர்வீஸ் டு இன்டர்நேஷனல் ஏர்போர்ட் 500 ருபீஸ். ஏசி கார் 1000 ருபீஸ்"

அடப்பாவிகளா.

"ஐ டோன்ட் நீட் திஸ். கெட் மீ அவுட் ஆஃப் திஸ். "

"க்யா கஹ் ரஹா ஹை சாப். யூ கேம் டு அவர் சர்வீஸ். சீ திஸ் இஸ் மாடரேட் சர்வீஸ். ஆத்தரைஸ்டு. வீ வில் கிவ் யூ ரிசிப்டு ஆல்ஸோ. "

எனக்கு ஃபிளைட் பிடிக்க இன்னும் இரண்டரை மணி நேரம் இருந்தது.

"ஹெள மச்" மீண்டும் நாக்குல சனி.

"500 சார்"

நான் ஒரு 1000 ரூபாய் நோட்டை நீட்ட, வாங்கி பார்த்தவன் மூலையில் கிழிந்திருக்கிறது என்றான். மொதல்ல ஒழுங்கா தானடா இருந்தது.. நீயே கிழிச்சிட்டியா..

"திஸ் வில் கோ.. ட்ரைவ் திஸ் கார் டு போலீஸ் ஸ்டேஷன்.. "

என்ன நினைத்தான் தெரியவில்லை. 500 ரூபாய் பாக்கி கொடுத்தான். கூடவே ஒரு ரிசிப்டும்.

மற்றவன் அதற்குள் மற்றொரு டாக்சியை நிறுத்தி ஏதோ பேசினான். சற்று நேரத்தில் என்னைக் கேட்காமலே என் பெட்டிகள் டாக்சி மாறின. இருவருமாக சேர்ந்து என்னை அந்த காரில் ஏற்றினார்கள். காணாமல் போனார்கள்.

அந்த கார் கிளம்பியது. எனது பெட்டிகள் என்னுடனேயே இருக்கின்றன என்பதே எனக்கு நிம்மதியாக இருந்தது.

அந்த டிரைவரிடம் பேச்சு கொடுத்தேன். என்னை இன்டர் நேஷனல் ஏர்போர்ட்டில் இறக்க சொல்லி விட்டு அவனுக்கு 150 ரூபாய் கொடுத்ததாக அவன் சொன்னான்.

எனக்கு எனது ஃபிளைட்டுக்கு நேரமாகி கொண்டிருந்தது. ஒரு நான்கு கிலோ மீட்டர் தொலைவிற்கு 500 ரூபாய் வாங்கி ஏமாற்றி இருக்கிறார்கள் என்பது புரிந்தது.

பெட்டிகளோடு பத்திரமாக வந்து இன்டர்நேஷனல் ஏர்போர்ட் இறங்கியதும் மூச்சு வந்தது.

அடப்பாவிகளா ஒருத்தன் முகத்துல அப்பாவின்னு எழுதி ஒட்டி இருந்தா எப்படியெல்லாம்டா ஏமாத்துவீங்க...

மொழி தெரியாத, இடம் தெரியாத ஊர்ல ஒருத்தன் மாட்டிக்கிட்டா இப்படியா. ஏதோ சாமி நாம செஞ்ச புண்ணியம் இத்தோட போச்சே..

ஃபிளைட்டுல ஏறி உட்காந்து நான் பாத்த படம் ப்ளஃப் மாஸ்டர். அபிஷேக் பச்சன் மாட்டியவர்களிடம் எல்லாம் கண்ட மேனிக்கு பொய் சொல்லி ஏமாற்றி கொண்டிருந்தார். சினிமாவில் சிரிப்பாக இருந்தது... நிஜத்தில்...

இப்படிக்கு ஏமாந்த அப்பாவி
அரைபிளேடு